Urodzinowe rozmyślenia

Siedzę na łące, u rodziców na wsi i rozmyślam. Minął kolejny rok, tyle się zmieniło...
Pierwszy rok studiów.
Nowe znajomości ale i strata tych najbliższych.
Zrozumiałam jak trudne bywają rozstania, jak trudno jest zrozumieć, że ktoś odszedł na zawsze.
Z drugiej strony jak dziwnie jest spojrzeć na kogoś, kiedy się wie jak nas okłamywał tworząc bajkę i egoistycznie kreował własną postać. Szczególnie dziwnie i trudno kiedy zaczyna się rozumieć, że kochało się to wyobrażenie i kłamstwo, które tak na prawdę nie istnieje i nigdy nie istniało.
Lecz te trudne są fundamentem naszej siły, pokazują nam, kto tak na prawdę jest naszym przyjacielem. Kto w środku nocy będzie wysłuchiwał naszych rozterek,a za dnia po raz setny powtarzał, że będzie dobrze.
Ostatnie miesiące choć trudne pokazały mi na kim mogę polegać.

Weekend w Poznaniu, to ciepło i radość która podniosła mnie na duchu. Możliwość oderwania się i zmienienia perspektywy, co pozwoliło mi wyciągnąć wnioski i nabrać sił, ktore przez kolejnych kilka miesięcy będą mi baaardzo potrzebne.

Ten rok, to też ten mój mały skrawek internetu, który daje mi jakieś takie poczucie przynależności i bycia potrzebnym. To Wy, którzy mnie czytacie, komentujecie-dodając mi sił i motywując mnie w dążeniu do realizacji marzeń i wyznaczonych celów.

I raz do roku nadchodzi taki dzień kiedy człowiek czuję, że przez tych parę godzin nagle staje się starszy o tych 365dni.
No nic, koniec tych moich wywodów bo gadam jak ciocia klocia. Pozostaje mi wyznaczyć cele na kolejny rok, wrócić z tego pola i świętować 20te urodziny :)

Ps. Pojawiła mi się w głowie pewna myśl-Wam też należy się mały prezent, za to że jesteście :*

edit/ jakoś mi tak staro, już nie mogę powiedzieć, że mam naście lat ;p