I nadchodzi taka chwila, że czas staje w miejscu.

Są poranki które zapamiętamy na,zawsze.

Są telefony których nigdy nie chcielibyśmy odebrać, 

 które chcielibyśmy by nigdy nie zostały wykonane.

Właśnie taki mnie dzisiaj obudził.

I okazało się, że jest już za późno.

Są  ludzie którzy swoją radością zarażają wszystkich.

Ale On zostanie w Naszej pamięci!

Ehhh czuje się jakby ktoś dał mi ostro po twarzy. 

Mam ochotę krzyczeć i milczeć jednocześnie.

Nigdy bym nie pomyślała, że napisze tutaj takie słowa, ale chyba potrzebuje powiedzieć,może jakoś chyba sobie, tak wewnętrznie = że życie jest takie kruche.

edit/ Dziękuje, że jesteście!